Derin sessizlikler içine bürünen çok gonca güller gördüm de böylesine ilk kez rast geldim sanki.    Karanlıklar içinde parlayan bir ruh olduğunu ne zaman anlayacaksın?   Kara gecenin içinde yol gösteren aya ve yıldızlara da mı inanmıyorsun artık?   Ruhun uçurumlarda gezinir, bilirim. Sessiz, derin, hülyalı ve pasparlak...  Bu dalgalar ne zaman durulur bilmem ama aynaya her baktığında gözlerinin içi gülene kadar sula çiçeklerini lütfen.  Parmak ucunla dokun kalbine her zaman. İnsan en çok kendini incitir derler. Seni sen incitme yeter ki.  Rüzgarın bile sana meyili varmış gibi gelmiyor mu her estiğinde?  Gecenin karanlığı gözlerine aşık olmuş ki sen kafanı kaldır ve gökyüzüne bak diye yıldızlar her gece göz kırpıyorlar bize.  Yürüdüğün yollar bile takip ediyorsa seni ayak izlerinden?  Ruhun bir kuşun kanadı kadar hassas olsa da bakışların demiri bile eritecek kadar güçlü.   Kendi benliğini en derinden sarsacak ka...